Grote veranderingen

Hallo iedereen hier ben ik weer!!!
Ik ben op dit moment in een nieuw gastgezin dus er is heel veel veranderd en anders voor me.
De dag dat ik weg moest was ik heel zenuwachtig. Daarom was ik ook heel dankbaar dat er een extra dansles was want dat leidde me af. Ik had mijn koffers al gepakt dus het enige wat overbleef was afscheid nemen en dat viel me zwaarder dan verwacht. Langs de andere kant elk afscheid is moeilijk nietwaar? Dat is tenminste wat ik tegen mezelf zei. In de auto van mijn contactpersoon werd niet veel gepraat omdat ik zo zenuwachtig was. Even zenuwachtig als toen ik voor de eerste keer uit het vliegtuig stapte. Toen de poort werd opengemaakt door mijn nieuwe gastzusje(we wonen in een flat vandaar) was het eerste wat ik dacht, heel stom ik weet het, godzijdank is ze dun. Dat betekent namelijk dat ik beter te eten krijg en ik moet zeggen ik werd niet teleurgesteld. Het eerste wat ik dacht over mijn gastmoeder was dat ze lijkt op de moeder van Jenelle van teen mom. Nu ben ik het totaal niet met mezelf eens maar eerste gedachtes kan je moeilijk veranderen nietwaar. Er was ook een jongen in het huis en in het begin dacht ik dat hij de broer was maar later bleek hij het vriendje van mijn nieuwe gastzus te zijn. Zijn naam is Andrea.
Mijn nieuwe gastmoeder heet Gabriella, ze is een KNO-arts dus als ik een keelontsteking heb ben ik in veilige handen. Mijn gastzusje heet Sara, ze is 16 jaar, ze wilt volgend jaar een uitwisseling naar Spanje doen en ze doet op topniveau sychroon zwemmen. Ze hebben ook een kat genaamd Theo van 8 maanden oud. Hij is zo schattig!!!!
Ik woon dus in een flat op de 6e verdieping en ik kan jullie zeggen het uitzicht is fantastisch!!
Ik ga nu naar school op de fiets wat elke dag wel weer een uitdaging is om niet aangereden te worden maar het lukt me en ik begin het verkeer "systeem" te begrijpen. Het is een ritje van 25/30 minuten afhankelijk van het verkeer. Prima te doen dus. In de zomer zou ik er ook dankbaar voor zijn dat ik kan fietsen in plaats van in de hete auto of bus te zitten.
De volgende dag heb ik gelijk de oom, tante en oma ontmoet. De tante is de zus van mijn gastmoeder. Het is grappig want de oom en tante wonen boven de oma en wij wonen ook 5 minuten lopen van ze vandaan. Het is een kleine maar hechte familie. De oom heet Jean-Pierre, de tante Donatella en de oma Maria. Het zijn allemaal hele warme mensen.
Het duurde ook niet lang of ik had mijn shakespear-voorstelling. Het was niet een lang toneelstuk maar allemaal kleine stukjes van bekende plays die hij heeft geschreven. Ik was Macbeth in de scene I have done the deed. Er waren niet veel mensen die kwamen kijken, met name leraren eigenlijk, en er was ook niemand die ik kende die naar me kwam kijken (behalve de leraren) maar ik heb me ontzettend vermaakt. Ik kreeg veel complimentjes over mijn acteerwerk en ik heb veel vrienden gemaakt in deze periode. Ik vind het jammer dat het voorbij is en ik zou het zo opnieuw doen.
Ik ben ook wezen kijken naar een soort van wedstrijd van Sara. Het waren allemaal individuele oefeningen en daar werden ze op beoordeeld. Het was heel interessant om te zien en het ziet er ook supermoeilijk uit. Het was wel een leuke dag want op deze manier heb ik een deel van haar leven kunnen zien. Op een andere dag zijn we naar een waterpolo wedstrijd van Andrea wezen kijken. Die sport ziet er agressief en zwaar uit. Maar ik hoop dat ik vaker kan kijken want damn ze hebben prachtige rug en armspieren. Ook de sixpacks waren niet mis. Er was genoeg leuks om naar te kijken, denk dat ik in Nederland ook wat vaker naar waterpolo wedstrijden ga kijken. Na de wedstrijd ben ik op stap geweest met Sara en haar vrienden. We hebben op een terras gezeten, zijn uit eten geweest, heb achterop een sportmotor gezeten wat supereng en supergaaf tegelijkertijd was! Mijn gastzus heeft een brommer,bijna al haar mannelijke vrienden hebben een sportmotor en 2 hebben een fiat 500. Ja die twee die een auto hebben zijn 16 jaar oud. Hier als je 16 bent mag je autorijden zonder begeleiding maar alleen in kleine auto's. In een gezinswagen mag je pas rijden als je 18 bent. Nadat ik met hun ben uitgeweest had ik ook nog de verjaardag van een klasgenoot in 2C. Het was het eerste dansfeest waar ik naartoe ben geweest sinds ik in Italië en het was fantastisch om weer te kunnen dansen en feesten na een lange tijd. Ik was echter wel op een redelijke tijd thuis omdat we de volgende dag iets zouden doen.
Op school hadden we de week voor de vakantie een studentenweek. Hij begon op een Woensdag en eindigde op een Woensdag, jaja mensen 18 dagen kerstvakantie in plaats van 14!!!!! We kregen een tijd/thema en dan verander je het klaslokaal om in die tijd/thema. Wij kregen het begin van de fotografie. Mijn klas en ik hebben dus van de ingang en deur een grote fotocamera gemaakt. In de klas zelf hebben we een donkere kamer nagemaakt waar vroeger foto's werden ontwikkeld en een galerie met verschillende fotostijlen. Het eindresultaat was best gaaf, op het einde was de school open voor iedereen om het te zien. Het beste van alles was geen huiswerk en geen proefwerken. Niet dat ik veel huiswerk doe maar er was een wat ontspannender sfeer in de klas hierdoor.
Ik heb mijn gastmoeder een keer geholpen in haar oto. Hier in Palermo maar denk in heel Italië heb je grote stukken land waar gewassen op kunnen verbouwd worden. Wat ze doen is dat grote stuk land onderverdelen in kleine stukken land en die kleine stukken land verkopen ze dan en mensen kunnen op hun kleine stuk land verbouwen wat ze willen. Mijn gastmoeder verbouwt alleen groenten maar je kan ook bloemen voor honing verbouwen, kruiden en fruit. Het is een rustgevende mooie plek.
De vakantie begon vrij emotioneel. Ik had iedereen in mijn dansgroep dat ik niet door kon gaan met dansen na de voorstelling en mijn eerste dag van de vakantie was de voorstelling. We traden op in een echt theater. Geen school of openluchttheater. Iedereen was vrij nerveus en ik was verrassend kalm de hele periode door. We hebben nog een keer geoefend kleine aanpassingen gemaakt en we hebben met name heel veel lol gehad samen. De laatste mensen hebben nog wat in mijn italië boek geschreven en ze hebben ook twee foto's voor me uitgeprint van onze groep zodat ik ze nooit zal vergeten. Niet dat ik dat ooit zal doen maar het superlief!!! We hebben allemaal lekker gek gedaan die dag en ik vergeet altijd hoe gelovig italië is want vlak voor de voorstelling ging iedereen hand in hand in een kring zitten om te bidden. Tijdens de voorstelling zelf had ik het ontzettend naar me zin en toen het was afgelopen was ik best wel triest. We hebben wel een grote fout gemaakt in het begin, iedereen moest toen huilen maar gelukkig verliep de rest van de voorstelling vlekkeloos. Het verhaal van de voorstelling is dat we vluchtelingen zijn en uiteindelijk sterven we allemaal omdat de boot zinkt. We hebben 7.000 euro opgehaald voor kindsoldaten met deze voorstelling. Een prestatie waar ikzelf best wel trots op ben want de toegang was gratis dus al deze donaties zijn vrijwillig gegeven. Na mijn dansvoorstelling had ik opnieuw een feest maar dat was helaas een flopper. Ontzettend slechte muziek werd er gedraaid. Ondanks dat alles heb ik me toch vermaakt.
Dan is het tijd voor kerstmis!!!!!!! Ik moet wel zeggen dat ik de kerstsfeer niet echt voelde vanwege het weer denk ik. Het is er geen 30 graden maar met 15-18 graden voelt het raar om kerstmis te vieren.
Voor kerstavond gingen we allemaal naar het huis van de oma toe. Daar kwamen ook de moeder, zus zwager en neefje van Jean-pierre. Ze heten nonna (vertaald betekent dat oma) Pia, Daniella, de naam van de zwager ben ik vergeten, oeps en giorgio. Giorgio is 14 en kan goed engels. Hij zit in de klas met de finlandse uitwisselingsstudent. Jup ook hier is het een kleine wereld.
Over kleine wereld gesproken blijkbaar zijn de moeder van Aurora (mijn vriendin) en mijn gastmoeder ook vrienden voor een lange tijd. Hoe grappig en toevallig is dat.
Weer terug naar kerstmis. We hebben bij de oma heerlijk gegeten maar zoals altijd had ze veel te veel gekookt. We hadden 3 soorten kaas, 5 soorten olijven, ham, chips en cracker als voorafjes. Voorgerecht was tortellinisoep. Hoofdgerecht was aardappelen met vlees, baklava, 2 soorten vis, gevulde inktvisringen en brood. Als toetje hadden we aardbeien met zelfgemaakte slagroom en 2 soorten pannatone. Een toetje italiaans voor kerstmis en oud en nieuw. En al die porties waren geen kleine porties en dat allemaal voor 11 personen. Na het eten zaten we allemaal op de bank bij het open haardvuur en hebben we gekletst. Om 12:00 was het cadeautjes tijd en ik heb mooie spullen gekregen die praktischer zijn in Nederland dan hier maar toch alsnog wel praktisch hier. Op kerstmis zelf deden we niks bijzonders. Wij met zijn 3en gingen naar het huis van de tante en oom toe om de restjes van gisteren op te eten en we zijn daar de hele dag gebleven. Wat wel grappig was dat de telefoon ging op kerstochtend. Het was de technici die blijkbaar op kerstochtend de wifi ging instellen in het huis! We waren allemaal superverbaasd maar ook superblij. Om eerlijk te zijn was dit misschien wel het mooiste kerstcadeau. Tweede kerstdag bestaat hier niet echt. Hier heet tweede kerstdag San Stefano en het is zo een feestdag dat iedereen vrij is maar niemand iets doet. Een beetje een dode dag dus. Mijn gastmoeder had haar vrienden die dag uitgenodigd om het huis te bekijken dus dat was een beetje awkward voor mij maar we hadden een gezellige rustige avond met zijn tweetjes omdat Sara een verjaardag had. Ik had ook het leuke nieuws gekregen in Nederland dat mijn kaart naar oma precies op kerstmis is aangekomen. Op deze manier heb ik haar ook een beetje een kerstcadeau gegeven.
Ik denk dat ik het met deze familie beter kan vinden dan met mijn oude familie. Ik denk dat ik het verschil tussen deze twee families het beste kan omschrijven dat mijn oude gastfamilie wat meer een moderne familie was en deze familie meer traditioneel zijn en ik vind traditioneel toch fijner.
Als laatste voel ik me een beetje raar de laatste tijd. Het is moeilijk te omschrijven alsof ik mezelf ben en toch weer niet. Alsof ik hier anders ben zonder dat ik het idee heb dat ik me anders gedraag. Alsof ik veranderd ben en tegelijkertijd niet. Het klinkt raar en dat is het ook maar beter kan ik het toch echt niet beschrijven.

Ik hoop dat iedereen in Nederland een leuke kerstmis heeft gehad, alvast een gelukkig nieuwjaar en tot de volgende keer!