Palermo

Ik ben in Palermo met mijn gastgezin voor bijna 2 weken en ik wou nog wat schrijven voordat school a.k.a morgen begint.
Op het vliegveld naar Palermo had ik wat problemen met mijn bagage. Van Nederland naar Italië mocht ik 12 kilo handbagage meenemen. Van Rome naar Palermo 8 kilo. Ik had 9 kilo handbagage bij me dus bij de incheckbalie heb ik snel wat dingen naar mijn koffer verplaatst zodat ik niet hoefde bij te betalen. Daarna was het vrij saai op het vliegveld Iedereen was moe en had het heet. In het vliegtuig zelf zat ik naast een Pools koppel die de ouders van de man gingen opzoeken. Ik heb de hele vlucht gezellig met ze gekletst. Toen Palermo in zicht was stonden alle uitwisselingsstudenten op. Het was heel mooi om te zien maar bij iedereen begonnen de zenuwen ook toe te slaan. Toen we waren geland en onze koffers hadden opgehaald moest iedereen naar de WC. Toen iedereen er weer was werd het tijd om de families te ontmoeten. We gingen door de poort en daar stonden ze met hun spandoeken. Mijn eerste indruk van mijn gastmoeder (Piera) en mijn gastzusje (Giorgia) was dat ze erg klein zijn. Ongeveer Sonia's lengte (sorry Sonia). Toen was het afscheid tijd en ik sta er alleen voor. De weg was heel mooi. De hele stad is omringd door bergen. Die avond ging ik uitpakken, eten, douchen en vroeg naar bed. Douchen was hard nodig en blijkbaar als je je haren wast is het not done om je haren nat te laten. Je moet ze helemaal droog föhnen. Je kan al het al raden. 20 minuten föhnen en mijn haren zijn nog steeds vochtig. Ook kan ik maar 6 maanden in dit gezin blijven omdat ze hebben 1 kamer voor de kinderen en daarin kunnen ze 2 kinderen in kwijt maar niet 3. Hun zoon Alessandro doet namelijk ook een uitwisseling maar voor een halfjaar in Engeland.
De volgende dag ging ik naar het theater. Alleen daar was ik in Rome al achter gekomen alles is erg ongeorganiseerd dus op het laatst wist ik niet meer waar we naartoe gingen en we moesten ons haasten. Ik moest me casual kleden dus in alle plotselinge haast had ik snel mijn slippers aangedaan. We gingen dus wel naar het theater en daar is het natuurlijk not done om slippers aan te doen. Dus voordat we naar het theater toe gingen hebben we nog snel schoenen voor mij gekocht. In het theater zelf (het gebouw is prachtig) waren vrienden van zowel Giorgia en Piera. Ik voelde me heel awkward want het was duidelijk dat ze over mij aan het praten waren maar ik heb geen flauw idee wat ze allemaal brabbelen. De voorstelling was een klassiek ballet dansles van een in de 80 die één van de of misschien wel de grootste ballerino van deze tijd is. De voorstelling was mooi maar de presentatoren lezen alles letterlijk voor en iedereen zat op zijn/haar mobiel.
Toen de voorstelling was afgelopen wou iedereen een foto en een handtekening.
Toen we het gebouw verlieten belde Alessandro Piera op. Na een tijdje duwde ze de telefoon in handen en moest ik met hem praten. We hadden het kort over koetjes en kalfjes en toen gaf ik de telefoon terug.
Die avond gingen we weer naar een theatervoorstelling maar in een ander theater en in nette kleding. Het was een dansvoorstelling met moderne en klassieke dans. Dit was ook heel mooi om te zien. Na de voorstelling gingen we naar een pizzaria en daar belde Allesandro opnieuw maar nu met video erbij. Toen hij ophing moest Giuseppe (mijn gastvader) huilen omdat hij zijn zoon heel erg mist. Om eerlijk te zijn voelde ik me er vrij ongemakkelijk bij het hele emotionele gebeuren. Gelukkig werd de sfeer gauw lichter en was het gezellig.
Mijn eerste indrukken van de stad zover zijn: De stad is supermooi, ook hier is er overal vuilnis, het is hier superheet (gemiddeld 30 graden maar ik heb bijna alleen maar 35 gehad) en iedere keer als ik de straat oversteek ben ik bang dat ik dood ga. Iedereen en alles loopt en rijdt hier door elkaar heen en niemand lijkt te stoppen voor elkaar. O ja en iedereen hier rookt. Mijn gastouders ook maar zij doen het zoveel mogelijk uit onze buurt maar ik maak geen grapje. Iedereen rookt hier.
Ondanks dat alles ben ik blij dat ik hier ben.
Tussen mijn eerste dag hier en nu is er al vrij veel gebeurd. Één dag had ik vreselijke hoofdpijn. Mijn familie was echter super aardig en lief maar het enige wat ik kon doen was overgeven en huilen en als ze iets zeiden was het enige wat ik de hele tijd zei 'Io no ho capito'. Vertaald ik begrijp het niet. Gelukkig was mijn hoofdpijn weg na een dag goed slapen en mijn familie is nu bang dat het opnieuw gaat gebeuren dus ze laten me een siësta houden als ik dat wil elke dag :).
Mijn gastmoeder heeft ook een ontmoeting geregeld tussen mij en een vriend van Alessandro zodat als school begint ik niet alleen ben. Hij heet Ricardo en hij had me getrakteerd op een ijsje. Blijkbaar eten ze hier ijs op brood. Oké, oké op een brioche. Het ijs is hier heerlijk maar de twee bollen krijg ik gewoon niet weg.
Een paar dagen later nodigde hij mij uit om ergens te gaan zitten en hij introduceerde me aan 2 andere vrienden van hem. Federica en Andrea. Andrea hier is een jongensnaam trouwens. Ook zei tweeën waren heel aardig. Federica nodigde me daarna twee keer uit om ergen wat te gaan zitten en zij introduceerde mij weer aan nog meer mensen. Christina, Laura en het andere meisje haar naam ben ik vergeten. Ik weet het, ik weet het niet goed please don't judge me. Ze heeft me ook uitgenodigd voor een verrassingsfeestje van Ricardo voor zijn verjaardag!! Oohh yeah ik ben al uitgenodigd op een verjaardag!! Apart van dat ging ik met Christina en Federica naar het strand. Je kan veel zeggen maar het strand daar is supermooi. De foto's op het internet liegen niet. Het water is koel maar niet koud, het is super blauw en super helder! Nog helderder dan het meer. Ik hou van de zee hier. Echt prachtig. Sorry Brazilië ik heb een nieuw favoriet strand gevonden. Na het strand heb ik zelfstandig ook wat boodschappen gedaan. Het is niet bijzonder wat ik heb gekocht maar ik heb ook iets gevraagd in het Italiaans en ze begrepen me!!!! Ik was vrij trots op mezelf
Hier in Italië ga ik modern dansen in dezelfde dansschool als Giorgia :D.
Ik had een paar dagen niks te doen dus ik ging de schriften van Alessandro die hij had achtergelaten ik mag gebruiken oppimpen. De schriften waren saai 1 kleur dus daar heb ik wat aangedaan. Giorgia vond het heel gaaf en heeft hetzelfde gedaan met haar schriften.
Gisteren ben ik voor het eerst naar school gegaan om te bepalen in welke klas ik zit. Ik ging eindelijk in het Liceo Classico Umberto. Ik had daar om 11:00 een afspraak met mijn contactpersoon. Mijn gastouders moesten beiden werken dus ze konden er niet bij zijn maar mijn gastvader maakte tijd vrij om mij te brengen en op te halen op..... de scooter :D!!!!!!!!!!!!! Ik vond het geweldig.Op het Liceo waren Laura en Ricardo ook want de 'bruggers' van daar kregen hun klas vandaag te horen en zei wouden ze gaan bekijken en plagen. Er waren overal spandoeken opgehangen door leerlingen met in het Italiaan welkom in hel!
Ik heb nu dus één lerares ontmoet en zij is een engels lerares en ze kan supergoed engels praten. Het was heerlijk om weer even met iemand te praten die goed engels kan. Heel veel discussies tussen haar mijn contactpersoon en de administratie maar uiteindelijk kwamen ze tot een beslissing. Ik zit in jaar 3 en in klas D. Ze noemen het echter prima D. Dat vind ik wel jammer want alle mensen die ik heb ontmoet zitten in secundo D (jaar 4) maar oké. Dit is ook een manier om meer mensen te leren kennen. Toen dat geregeld was ging ik mee met mijn begeleider naar haar auto en ze voelde zich niet goed plus ze moest me nog wat dingetjes uitleggen. Toen ze wegreed in haar auto besefte ik dat ik geen aandacht had besteed aan de weg en ik was dus verdwaald ook was ik maar 3 straten verder ofzo. Ik liep de straat 4 keer op en af maar ik zag niks bekends. Toen zag ik voor een huis 3 oudere mensen staan. Ik raapte al mijn moed bijeen en vroeg (in het Italiaans) de weg. De man legde het uit (in het Italiaans uiteraard) en ik begreep het!!!! Ik kwam terug in één keer!!! Ik was opnieuw zo trots op mezelf, het voelde als een overwinning. Vanaf school haalde Giuseppe me op en kwam ik weer veilig thuis.
Zoals ik al zei morgen is mijn eerste schooldag dus wish me luck!!